Nasz zespół chce zaproponować wykonanie prostego samochodu zbudowanego z patyków
laryngologicznych, patyczków do szaszłyków, zakrętek do butelek (lub gotowych kółek), zużytych baterii,
które posłużą za obciążniki, a pojazd będzie napędzany okręcaną wokół osi gumką recepturką.
Drugim modelem będzie balon, który zostanie wyniesiony w powietrze dzięki balonowi na hel.
Elementem konstrukcyjnym będzie tu kosz, który musi być wykonany z jak najlżejszych materiałów. W
trakcie projektu będziemy sprawdzać takie materiały jak: patyczki laryngologiczne, drut z aluminium,
sznurek, klej na gorąco.
Skonstruowane projekty jeżdżące i latające chcemy wykorzystać jako korpus do czujników badających
zanieczyszczenia powietrza pyłami PM 2,5 i PM 10, oraz „zanieczyszczenia” hałasem. Czujniki połączymy
z płytką micro bit i zaprogramujemy, tak aby zbierały nam potrzebne dane.
Wyniki z eksperymentów opublikujemy na stronie szkoły i przedstawimy je w formie postera.
Chcemy postawić sobie następujące problemy badawcze:
Czy zanieczyszczenia pyłami PM 2,5 i PM 10 są takie same tuż nad ziemią jak na wysokości 10, 20 m?
Jak zmienia się hałas wraz z wysokością?
Czy zanieczyszczenia w klasie, na korytarzu są takie same w każdym miejscu szkoły?
Ile decybeli mają różne miejsca w szkole?

Nasz projekt planujemy skierować zarówno do młodszych uczniów jak i seniorów. Chcemy
przeprowadzić warsztaty konstrukcyjne z budowy aut, jak również z budowy prostych czujników
zbudowanych z np. balonów i szpilek, foli i taśmy samoprzylepnej itp. W ten sposób młodsi koledzy
zrozumieją po co są czujniki i w jakim celu się je stosuje. Seniorów zaprosimy do działań
międzypokoleniowych, aby wspólnie z naszymi uczniami wykonali korpusy, kosze do balonów, a
następnie przetestujemy ich działanie wynosząc na wysokość około 20 m.